စြန္႔လႊတ္ျခင္း

ကိုယ့္ဆီ မလာခ်င္တ့ဲ သူကို
အတင္းမေခၚေတာ့ဘူး...

ကို္ယ့္ဆီမွ ေရွာင္ေျပးခ်င္သူကို
ဖက္တြယ္ကာ မဆြဲထားရက္ေတာ့ဘူး...

ကိုယ္ကို႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့တ့ဲ သူကို
ဆြဲေဆာင္ကာ ခ်ဥ္းကပ္မေနေတာ့ဘူး...

ကိုယ္ေမးတာေတြကို မေျဖခ်င္တ့ဲ သူကို
ဘယ္ေမးခြန္းမ်ိဳးမွ မထုတ္ေတာ့ဘူး...

ကိုယ့္ကို ဘာမွမေပးခ်င္သူအတြက္
ဘယ္အရာမွ မေတာင္းဆိုေတာ့ဘူး...

သူ႔ဆီမွာ စိတ္မပါလို လုပ္မေပးနိုင္တာေတြအတြက္
ကိုယ္ကလိုခ်င္လို႔ ေတာင္းဆိုေနတာေတြအတြက္
သူေကာ ကို္ယ္ပါစိတ္ပင္ပန္းလြန္းလွတယ္...

ကို္ယ့္အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးလို႔
သူခံစားေနရင္ နီးေနတာထက္စာရင္ ေ၀းသြားၾကတာ ပိုေကာင္းမွာပါ...

လြမ္းစရာေတြ ေတြးမိရင္ နာက်င္စရာနဲ႔ ေျဖနိုင္မွာပါ
ရင္ဘတ္က နာက်င္ျခင္းေတြအတြက္ မ်က္လုံးက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နွစ္သိမ့္နိုင္မွာပါ...

ဒဏ္ရာေတြအတြက္ ကိုယ့္မွာ အခ်ိန္ဆိုတ့ဲ ေဆးရွိျပီးသားမို႔
အနာေတြထပ္လည္း သိပ္နာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး...

အခ်ိန္တစ္ခု ၾကာလာတ့ဲ အခါ  နာက်င္စရာေတြအတြက္
မ့ဲျပဳံးေလးေတာ့ ကိုယ္ျပဳံးနို္င္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္...




 

 

သူတို႔ဆုံစည္းရာ၀ယ္

ရြာမျပန္တာၾကာျပန္ေတာ့ ေဖေဖ ေမေမ အမ်ိဳးေတြက သတိရေနၾကေပါ့...
 

နွစ္စက အစီအစဥ္မရွိပါဘဲ တစ္ေခါက္ျပန္ျဖစ္ေသးေပမ့ဲ နွစ္ကုန္ရင္ အျပီးျပန္လာေတာ့မယ္လို႔ ေျပာခ့ဲမိထားေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ဆိုဘဲ အမ်ိဳးေတြက အိမ္ေထာင္ထူဖို႔ အျပီးျပန္လာသလား ေမးၾကေလျပီ... မိသားစုစုံညီ ကထိန္ အလွဴ က်င္းပမယ္ဆိုေတာ့တူတူေရစက္ခ်ဖို႔ရာ ျပန္ျဖစ္လာရျပန္ေလသည္...

တိုက္ဆိုင္ျပန္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ငယ္ေပါင္းလို႔ ေျပာလို႔ရတ့ဲ အစ္မတစ္ေယာက္ကလည္းျပန္ေရာက္တာနဲ႔ၾကဳံ... ဘြဲ႕ရျပီးကတည္းက အိမ္နဲ႔အေ၀းမွာ တာ၀န္ကုိယ္စီနဲ႔ ခုလို ျပန္ဆုံဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူလွ... ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတ့ဲ ညီမ၀မ္းကြဲကလည္း ခဏျပန္လာဆိုေတာ့ သုံးေယာက္ေပါင္းစကားေတြေျပာမကုန္... ကေလးဘ၀အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာၾက ငယ္မူျပန္ၾကနဲ႕ေပါ့... သူ႔ အိမ္လာလည္လိုက္ ကိုယ့္အိမ္လာလည္လိုက္ နဲ႔ အလြမ္းသယ္ေနၾကေပါ့...

အဓိက ေဆြးေႏြးတာက အစ္မအၾကီးဆုံးကို အစြံထုတ္ဖို႔ အေရး... အစ္မမွာ အရင္ကရည္းစားရွိဖူးေသာ္လည္း ခုေတာ့ တစ္ကိုယ္တည္း ျဖစ္ေန ၀န္ထမ္းဘ၀ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာေျပာင္းေနရေတာ့ အတည္ ရဖို႔ အေရး ညီမငယ္နွစ္ေယာက္က အသည္းအသန္ တိုက္တြန္းၾကရေတာ့သည္... ညီမငယ္နွစ္ေယာက္မွာက ရည္မွန္းထားသူေတြနဲ႔  အစ္မျဖစ္သူမွာ တစ္ကိုယ္တည္းေပမ့ဲ သားဖြားဆရာမ ျဖစ္ေနေလေတာ့... အပ်ိဳၾကီး မျဖစ္ေရး အားနားစရာမလိုပဲ ေဆြးေႏြးလို႔ရလို႔ ေတာ္ေသး၊ ေမာင္နွမသားခ်င္းနည္းေတာ့ ေရွ႔ေရးအတြက္ ေဆးေပးမီးယူ လိုအပ္သလို တစ္ေယာက္တည္း အျမဲတမ္းေနဖို႔ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ၊ မ်ိဳးဆက္မျပတ္ဖို႔ အေၾကာင္းနွင့္ စကား၀ိုင္းက စည္ကားေနေတာ့သည္...

 

အလယ္ = အစ္မ ၊ ယာ = ညီမ

 

 

ဘ၀ဆိုတာ ေတြ႔ဆုံၾကဳံကြဲဆိုေတာ့လည္း အခ်ိန္တန္ေတာ့ အျပီးမခြဲရေသးေတာင္ သင့္ေတာ္ရာအရပ္ဆီ ျပန္ရေသးတာပဲ... အေမခ်က္ေကၽြးတာေတြ စားလို႔ မ၀ေသးခင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲ ေျပာဆိုမကုန္ေသးခင္၊ အဖိုးအဖြားေတြ အလြမ္းမျပယ္ေသးခင္ တစ္ေနရာဆီ ခြဲထြက္ရျပန္ေလျပီ... ကိုယ္က ထားခ့ဲသူမို႔ က်န္ခ့ဲသူေတြ လြမ္းရစ္ေနၾကမလား...

တကယ္ဆို ကိုယ္အသည္းမမာေသးပါ... ေတြ႔ဆုံျခင္း ခြဲခြာျခင္းေတြအတြက္ ေတြးမိတိုင္း သတိရလို႔ ရင္ထဲကနာက်င္ဆဲပါ...


 

ကၽြန္မနွင့္ ဧည့္သည္မ်ား

ကၽြန္မ ဘ၀မွာ ေတြ႔ဆုံခ့ဲဖူးတ့ဲ သူေတြ အားလုံးဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ဧည့္သည္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ ခဏေလး ေတြ႕ဆုံဖို႔ လာခ့ဲၾကလို အျမဲတည္းခိုဖို႔ေရာက္လာၾကသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ၾကလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ေပးဆပ္ဖို႔လာၾကျပီး အမ်ားစုကေတာ့ရယူဖို႔ လာၾကတာျဖစ္တယ္။ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းဟာ ၾကိဳတင္ ၾကံစည္မႈေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကျပီး တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္က မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆုံလာၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိုဳ႕ သူေတြကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ဖိတ္ေခၚခ့ဲသလို မဖိတ္ေခၚပါဘဲ လာၾကသူေတြလည္း အမ်ားအျပားပင္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔လာၾကသူမ်ား ရွိသလို ၀မ္းနည္းမႈေတြအတြက္ နွစ္သိမ့္ေစရန္ အလို႔ငွါ လာေရာက္ၾကသည္။

ကၽြန္မဆီ လာၾကတ့ဲ ဧည့္သည္ေတြ အေပၚ ဧည့္၀တ္မေကၽြပြန္တာေတြ ရွိေပမ့ဲ ခြင့္လႊတ္တတ္သူေတြလည္း ပါ၀င္သလို တာ၀န္မေက်ပြန္မႈအတြက္ မေက်နပ္သူေတြ ရွိေနၾကမွာ အေသခ်ာပင္။ ကၽြန္မဆီ လာေသာ ဧည့္သည္အားလုံးအတြက္ ၀တၱရား အရျဖစ္ေစ၊ ေစတနာ ရွိ၍ျဖစ္ေစ တာ၀န္ေက်ေအာင္ အျမဲၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ရင္းနီးမႈ အတိမ္အနက္ ေပၚမူတည္ကာ သံေယာဇဥ္ တြယ္မိသည့္အတြက္ နာက်င္ခ့ဲရသည္မွာ အၾကိမ္ မေရတြက္နိုင္။ ေပးဆပ္ျခင္းမ်ားအတြက္ ျပန္လည္ ရယူလိုစိတ္ မထားသည့္တိုင္ မထင္မွတ္ထားေသာ တုန္႔ျပန္မႈေလးေတြ ရလွ်င္ေတာ့ ပုထုစဥ္ပီသစြာ ခံစားတတ္ေနေသးသည္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကၽြန္မသည္ ကၽြန္မဘ၀၏ ဧည့္သည္ ျဖစ္လို႔ ေနျပန္သည္။ မည္သို႔ပင္ ဆုံၾကပါေစ၊ ဧည့္သည္ဆိုသည္မွာ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ကာ အိမ္သို႔ ျပန္ၾကရမည္ မဟုတ္ပါလား။

 

သူတို႔အျမင္

ကၽြန္မ သိပ္ကံေကာင္းတယ္လို႔ သူတို႔ ဆိုၾကတယ္၊

ကံဆိုးတ့ဲ ရက္ေတြ ေက်ာ္လြန္ဖို႔ ရခ့ဲတ့ဲ ဒုကၡေတြ သူတို႔မွ မခံစားဖူးပဲ။
 

ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္လို႔ သူတုိ႔ျမင္ၾကတယ္၊

တစ္ခ်ိန္က အဆင္မေျပမႈေတြအတြက္ ၾကိတ္ငိုခ့ဲရတာ သူတို႔မွမသိပဲ။

ကၽြန္မ အ၀တ္အစားမထပ္ေအာင္၀တ္တာ သူတို႔ ေငးေမာၾကတယ္၊

ေက်ာင္းစိမ္းလုံျခည္နွစ္ထည္တည္း ၀တ္ခ့ဲရတ့ဲခဏကို သူတို႔မွ မျမင္ပဲ။

ကၽြန္မ ေဒါက္က သိပ္ျမင့္လြန္းတယ္လို႔ သူတို႔ ေ၀ဖန္ၾကတယ္၊

ဖိနပ္သဲၾကိဳးျပတ္ကို သံမိႈနဲ႔ သီစီးခ့ဲရတ့ဲ ကာလက သူတို႔မွ မရွိပဲ။

ကၽြန္မ အစားအေသာက္ေကာင္ေတြစားတာ သူတို႔ အားက်ၾကတယ္၊

ၾကက္ဥတစ္ျခမ္းနဲ႔ ထမင္းတစ္နပ္ သူတုိ႔မွ မစားဖူးပဲ။

ကၽြန္မ လစာေတြမ်ားသလား သူတို႔ တီးတိုးေမးၾကတယ္၊

တစ္ရက္နွစ္ေထာင္ ေလာက္ေအာင္သုံးခ့ဲရတ့ဲ ေနရက္ေတြက သူတုိ႔ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။

ကၽြန္မကို လူေတြ ခ်စ္ခင္ၾကတယ္လို႔ သူတို႔ထင္ၾကတယ္၊

ပိုက္ဆံမရွိရင္ လူအေလးထားမခံရဘူးဆိုတာ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္မွမၾကဳံဖူးပဲ။

 

 

 

 

 

 

သၾကၤန္ အလြမ္းေျပ

ဒီေန႔ ရုံးေရွ႕နားက အပင္ေတြဆီ ေမာ့ၾကည့္မိရင္းမွ ရိုးတံေျခာက္ေလးေတြက ျပကၡဒိန္ၾကည့္စရာမလိုပဲ ေႏြေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတာကို သိသာေစသည္...

အိမ္နားက ငု၀ါပန္းပင္ေတြလည္း ထိန္ထိန္၀င္းေအာင္ ပြင့္ကုန္ေနၾကေလျပီ...

 

 

သၾကၤန္၏ အရိပ္အေရာင္တို႔ သန္းစျပဳလာျပန္ေပါ့... သၾကၤန္အမွီ အခ်ိန္မွန္ပြင့္တတ္ေသာ ငုသည္ ပိေတာက္ထက္ သစၥာရွိသည္ထင္ရသည္...

ဒီခ်ိန္ဆို ေရကစားရန္မဏၭပ္မ်ား ျပင္ဆင္ေနၾကေရာ႔မည္... အခ်ိန္ေတြကို ေရတြက္ရင္း သၾကၤန္နွင့္ေ၀းကြာလာတာ ေျခာက္နွစ္ျပည့္ေတာ့မည္...

သၾကၤန္ကိုလြမ္းတာ အမွန္ပါ...  အေမလုပ္ေကၽြးဖူးေသာ သၾကၤန္မုန္႔ေတြကို လြမ္းသည္... အဖြားအိမ္သို႔ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ေလးပို႔တ့ဲ အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းသည္... သူငယ္ခ်င္းေတြနွင့္ ေလွ်ာက္လည္ဖူးတာေတြ လြမ္းသည္...

သၾကၤန္နွင့္ပတ္သက္လို႔ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခ့ဲဘူးသည္...  တစ္ခ်ိန္တုန္းက သၾကၤန္သည္ ခ်စ္သူေတြနွင့္ ဆုံစည္းေစခ့ဲသလို ခင္သူေတြနဲ႔ စိမ္းေစခ့ဲဖူးျပီ...

ခုေတာ့လည္း သၾကၤန္ဟာ လြမ္းသာလြမ္းရသည္ ကိုယ့္နွင့္မသက္ဆိုင္သလိုပါ...

 

 

 

 

 

 

 

 

ေအးေအးျမင့္

ဒီေန႔ဟာ ပီတိျဖစ္စရာ ေန႔ေလးတစ္ေန႔။ တပါးသူရဲ႕ ဘ၀အတြက္ ေကာင္းေစခ်င္တ့ဲ ေစတနာေလးတစ္ခုက တြန္းအားေပးခ့ဲသလို လူေရာ စိတ္ပါ ကူညီေပးခ့ဲသူ၊ အခက္အခဲၾကီးၾကီးမားမားမရွိသည့္တို္င္ စိတ္ရွည္မႈ၊ သည္းခံမႈ၊ အပင္ပန္းခံမႈေတြနဲ႕အတူ အစမွ အဆုံး ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးခ့ဲတ့ဲအျပင္ ကၽြန္မ စကားလုံးတိုင္းကို အေလးအနက္ထားျပီး ျဖည့္ဆည္းေပးတ့ဲ ကၽြန္မအေဖပါပဲ။ 

 

သူမေလးဘ၀တစ္ခုလုံးအတြက္  အာမခံခ်က္မေပးနိုင္သည့္တုိင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ မိမိကိုယ္မိမိ ယုံၾကည္မႈအခ်ိဳ႕ ရွိေစခ်င္သည့္အျပင္ ကိုယ္ခ်င္းစာနွာမႈေလးတစ္ခုေၾကာင့္ဆိုလည္း မမွားပါ။ 

 

ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားသည့္တိုင္ ဒီအေတာအတြင္းမွာ မထင္မွတ္တ့ဲ လူေတြရဲ႕ စရိုက္ေတြ၊ သေဘာသဘာ၀ေတြ နဲ႕ အရာရာတိုင္းဟာ ကိုယ္ထင္သလို ေမွ်ာ္လင့္သလို အတိအက်ျဖစ္မလာတတ္တာေတြပါ ကၽြန္မသင္ခန္းစာရခ့ဲတယ္ေပါ့။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ရလဒ္ေကာင္းေတြနဲ႕အတူ သူတပါးရဲ႕ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးရျခင္းဟာ မိမိဆႏၵျပည့္၀ျခင္းထက္ နွစ္ဆပို ေပ်ာ္ရႊင္မႈန႔ဲ ပီတိေတြ ရေစခ့ဲပါတယ္။ 

 

 

 

 

သင္ မေပ်ာ္ရႊင္ျဖစ္ေနသလား ?

                        

စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ေလ်ာ့ျခင္းမ်ားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ ေသာ္လည္းေကာငး္၊ အျခားတစ္ပါးေသာ ကိစၥရပ္ ၊ တစ္ပါးသူေၾကာင့္ေသာ္လညး္ေကာငး္ ျဖစ္ေကာငး္ျဖစ္နုိင္ပါသည္။ စိတ္၌ျဖစ္ေသာ ခံစားခ်က္သည္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနထိုင္ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း စိတ္အတြင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မရွိနိုင္၊ မည္သို႔ ျပဳံးေနေစေသာ္လညး္ စိတ္အတြင္း၌ အမွန္အကန္ ေအးခ်မ္းမႈ မရွိေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။

စိတ္ဓါတ္ပ်က္ေလ်ာ႔ေနေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ ကိုယ္တိုင္က ပုံမွန္လႈပ္ရွားေနေသာ္လညး္ အျပင္မွ မ်က္ႏွာအေနအထား၊ ဟန္ပန္အမူအယာထိ ကူးစက္ပ်ံ႔ႏွံ႕လာကာ ပတ္၀န္းက်င္ထိ ရိုက္ခတ္မႈ ၾကဳံလာေသာအခါ မည္သို႔ကုစားမည္နည္း။ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားအတြက္ မိမိတာ၀န္ေက်စြာ လုပ္ကိုင္ေနေသာ္ျငား စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနသူမ်ားလို  သရုပ္ေဆာင္နိုင္မည္ မဟုတ္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

ထိုအေျခအေနတြင္ တစ္ခါတစ္ေလ အလုပ္ေတြသာ လုပ္ေနရတယ္ အဓိပၸယ္မရွိ ရည္မွန္းခ်က္မရွိပဲ လုပ္ေနရတတ္တယ္။  သူတစ္ပါးေတြလို ေနခ်င္ေပမ့ဲ သူတို႔န႔ဲ ထပ္တူ အျဖစ္မ်ိဳးကို ရလွ်င္လည္း လက္ေတြ႕မွာ မလိုခ်င္ေတာ့တာမ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ အခ်စ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္လာတ့ဲ ခံစားမႈေတြကို လက္မခံခ်င္ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ့ဲလာတယ္။ ကိုယ့္ကို အသိအမွတ္ ျပဳျခင္း မခံရဘူးလို႔ ထင္လာတယ္။ နားလည္မႈတိုင္းဟာ ကိုယ့္ဆီကသြားျပီး ကုိယ့္ဆီျပန္မလာၾကဘူးလို႔ ထင္လာတယ္။ ကိစၥတစ္ခုကို စိတ္တိုလြယ္လာတယ္။ မိမိပတ္၀န္းက်င္က သူေတြအေပၚ သံသယနဲ႔ မယုံၾကည္မႈေတြ ပိုလာတယ္။ တစ္ေလာကလုံးမွာ တစ္ေယာက္တည္းသာ ရပ္တည္ေနရတယ္လို႔ ခံစားလာရတယ္။ စိတ္ညစ္စရာအာရုံေတြ ၀င္မလာလို႔ အတြက္ တီဗီြၾကည့္ျခင္း၊ သီခ်င္းဆိုျခင္း၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အျပင္ထြက္လည္ျခင္း၊ ေသာက္စားျခင္း စတာေတြကို ဆက္တိုက္လုပ္ေနတတ္တယ္။ 

ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ေလ်႔ာျခင္း အတြက္ ကုေဆး ရွိနိုင္ပါသလား။ အဆင္မေျပမႈ တစ္ခုၾကဳံလို႔ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္းအတြက္ ကုေဆးေကာင္းေကာင္း ရွိမည္ထင္သည္။ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြမ်ား၏ အားေပးမႈ ၊ ထိုအဆင္မေျပမႈမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈတို႔ျဖင့္ ကုစားနိုင္ေကာင္းသည္။ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ရွာေဖြျခင္း၊ အလုပ္အကိုင္ေျပာင္းလဲလုပ္ကိုင္ျခင္း၊ ခရီးထြက္ျခင္း၊ အားကစားျပဳလုပ္ျခင္း၊ မိမိအား အမွန္အကန္ ခ်စ္ခင္သူမ်ားကို ေပါင္းသင္းျခင္း၊ စိတ္ခြန္အား စာစုမ်ား ဖတ္ရႈျခင္းမ်ားျဖင့္ ၀ိဥာဥ္၏ ေအးခ်မ္းမႈ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ျပန္လည္ ရွာေဖြနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ခ်စ္သူ (အိမ္ေထာင္) ဖက္ပင္ မိမိအား စိတ္ပင္ပန္းမႈျဖစ္သည္ဟု ထင္ေစလွ်င္ ျဖတ္ေတာက္သင့္ ျဖတ္ရပါမည္။ သူတစ္ပါးေၾကာင့္ ရလာမည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပၚ မွီခိုမေနပဲ ကိုယ္တိုင္ ေပ်ာ္ေနတတ္ေအာင္ ဖန္တီးသင့္သည္။  ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ပါက စိတ္၏ လြတ္လပ္မႈ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အရသာကို ျပန္လည္ ရွာေဖြနိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္သည္။

Birthday Wish

15 Jan 2017

ကၽြန္မ ေမြးေန႔
ျမန္မာလအရ ျပာသိုလ္လဆန္း ၅ ရက္

 
ဟတ္ပီး ဘတ္ေဒးဆိုတ့ဲ ဆုေတာင္းေလးဟာ သိပ္နား၀င္ခ်ိဳစရာ ေကာင္းနိုင္ပါသည္...

တစ္ခ်ိန္က ထိုေန႔မွာ အေမဟာ နာက်င္မႈကိုခါးစည္းခံလို႔ ကၽြန္မကို လူ႕ေလာကဆီ အေရာက္ေခၚေဆာင္ေပးခ့ဲတယ္... ထို႔အတြက္ အေမ့အား အျမဲ ေက်းဇူးတင္မိသည္...

ဟန္ေဆာင္မႈေတြ ခင္းက်င္းထားတ့ဲ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းေတြ မေတာင့္တလိုေတာ့...

ထိုသို႔ျဖင့္ ေန႔အားလုံးထဲမွ ထိုေန႔ေလးအား တိတ္ဆိတ္စြာ ျဖတ္သန္းျဖစ္ခ့ဲသည္...

အေမေန႔ (Mother Day)

ျပာသိုလ္လျပည့္ေန႔

ရင္ထဲတြင္ မိဘအတြက္ ေနရာရွိေသာ သားသမီးတိုင္းအတြက္ ေန႔ရက္တိုင္းသည္ မိဘေန႔ မ်ားသာျဖစ္သင့္ပါသည္... အေ၀းမွာေနရေသာ သားသမီးမ်ားနည္းတူ အေျခအေနအမ်ိဳးအမ်ိဳးေၾကာင့္ မိဘအနားမွာ ေနခြင့္မရေသးေသာ သူတိုင္းကိုယ္စား  ေရးဖြဲ႕ျဖစ္ခ့ဲျပန္ပါျပီ...

အေမ..

တစ္ေထာင့္တညရဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ေလ မိန္းေမာျပီး သာယာလို႔ေနရင္း
အခ်ိန္တန္ခဲ့သည္တိုင္ အိမ္ျပန္ခြင့္မသာခဲ့
ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေလ.. အိမ္မွာအေမရယ္ေလ
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္နဲ႔ ပူပန္ေနရွာေရာ့မယ္...
မလြမ္းတတ္တဲ့ လူေတြရဲ့ၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္ေလ တစစနဲ႔ ေပ်ာ္၀င္နစ္ေနလဲ
ရင္ခြင့္အမိရပ္ဆီ လည္ျပန္မွန္းကာၾကည့္
ရယ္သံလိုလိုရယ္ ငိုသံလိုလိုရယ္
ႏြမ္းလ်လို႔ အိမ္.. ျပန္.. တကယ္ ခက္ျပီ...

#ျပည့္စုံ

အသိတစ္ေယာက္ေရးတ့ဲ ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ရင္ထဲ၀မ္းနည္းမိတာ တစ္ရက္မက နွစ္ရက္ဟုတ္ခ့ဲေလေတာ့...
 

 

 

 

အေမေန႔ (Mother Day) သည္ ကမၻာေပၚရွိ အေမအားလုံးကုိ ဂုဏ္ျပဳေသာေန႔ အျဖစ္ ႏွစ္စဥ္ ေမလ ဒုတိယပတ္ တနဂၤေႏြေန႔ကို အေမေန႔ဟု ႏုိင္ငံအမ်ားစုက သတ္မွတ္ၾကပါသည္...
ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ အေမေန႔ကို ႏွစ္စဥ္ ျပာသိုလ္လျပည့္ေန႔၌ က်င္းပျပဳလုပ္ၿပီး အေမ႔ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိၾကသည္...

စာေရးဆရာ ဒါရုိက္တာ ဦးသုခ၏ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွဳေၾကာင့္ ျပာသုိလ္ လျပည့္ေန႔ကုိ အေမေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္နုိင္ခဲ့ျပီး ျမန္မာ့ျပကၡဒိန္တြင္ ျပာသုိလ္လျပည့္အေမ့ေန႔ အျဖစ္ ကမၺည္းတင္နုိင္ခဲ့ေပသည္...

၁၉၉၅-ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလ္လျပည့္ေန႔၌ စာေရးဆရာ ဦးသုခ၏ တိုက္တြန္းေျပာျပခ်က္အရ မႏၲေလးတြင္ အေမေန႔ကို ပထမဦးဆံုး စတင္၍ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္... မိဘေက်းဇူးဆပ္နည္း စသည့္ ဗဟုသုတပညာေပးမ်ား ေဟာေျပာျခင္းျဖင္႔ ေခတ္လူငယ္မ်ားအား အသိပညာဗဟုသုတ တုိးပြားေစလုိသည့္ ဆႏၵျဖင္႔ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္...

ျမန္မာျပည္တြင္ အေမေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ရာ၌ အမ်ဳိးသားစာဆို စာေရးဆရာႀကီး ဦးေသာ္ဇင္၊ စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္ဦးစန္းေငြ၊ စာေရးဆရာႀကီး ဦးရန္ေအာင္၊ စာေရးဆရာႀကီး တက္တိုး၊ စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ၊ စာေရးဆရာမႀကီး ေဒၚေစာမံုညင္း၊ စာေရးဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္စသည့္ စာေပ ပညာရွင္မ်ားက ဆရာႀကီးဦးသုခႏွင့္ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းတည္း ပါဝင္ေဆာင္ရြက္၍ ျပာသိုလျပည့္ေန႔တိုင္းကို အေမေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္... ဆရာႀကီး ဦးသုခသည္ မိခင္ျဖစ္သူကို က်ဳိက္လတ္တြင္ထားခဲ့ၿပီး သားျဖစ္သူကို လြမ္းေနရေသာ မိခင္၏ ေၾကကြဲခံစားခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္တြင္ အေမေန႔ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ဆရာႀကီးဦးသုခ ရင္ထဲ၌ ကိန္းဝပ္ အစပ်ဳိးခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရာႀကီးဦးသုခသည္ ရင္ထဲမွ ခံစားခ်က္မ်ားကို ပရိသတ္မ်ားထံ လိုက္လံေဟာေျပာကာ အေမ့ေမတၱာ ျပန္႔ပြားေရးကို စတင္ လံႈ႔ေဆာ္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာႀကီးဦးသုခက အေမေန႔အေၾကာင္း မိခင္ေမတၱာကို ေဟာေျပာစဥ္ သီခ်င္းကိုလည္းဆို၊ ေျပာလည္းေျပာ၊ ငိုလည္းငို၍ ေဟာေျပာစဥ္ ပရိသတ္သည္ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ေၾကာင္း မွတ္သားခဲ့ဖူးသည္...

ျပာသိုလျပည့္ေန႔တိုင္းကို အေမေန႔အျဖစ္ က်င္းပႏိုင္ရန္ စာေပပညာရွင္မ်ားက ႀကိဳးစားေနၾကစဥ္ (၁၉၉၅) ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလးမွ အေမကိုျမတ္ႏိုးသူမ်ားက ဆရာႀကီးဦးသုခအား အေမေန႔ သတ္မွတ္ေပးရန္ ပူဆာ တိုက္တြန္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ဆရာႀကီးဦးသုခ ကိုယ္တိုင္ ေဟာေျပာ၍ ျပာသိုလျပည့္ေန႔ကို “အေမေန႔” အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္...  “အေမေန႔” ကို ျပာသိုလျပည့္ေန႔အျဖစ္ အတည္ျဖစ္ေစရန္ (၁၉၉၆) ခုႏွစ္တြင္ ဆရာ ဦးသုခသည္ ဆရာခ်စ္စံဝင္းအား အားေပးေဆာ္ၾသခဲ့သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ စာေပေလာက၊ အႏုပညာေလာကႏွင့္ က်န္းမာေရးေလာကမွ တတ္သိပညာရွင္မ်ား စုေပါင္းကာ ေရႊတိဂံုဘုရားအေရွ႕ဘက္မုခ္တြင္ အေမေန႔အျဖစ္ ဆရာခ်စ္စံဝင္းက ထပ္မံက်င္းပ၍ ေဟာေျပာခဲ့သည္...
အေမေန႔တြင္ အေဝးေရာက္ သားသမီးမ်ားသည္ မိခင္ထံသို႔ စာေရးျခင္း၊ ပို႔စကတ္ လက္ေဆာင္ေပးပို႔ျခင္း၊ ဖုန္းဆက္၍ စကားေျပာျခင္း၊ မိခင္ႏွင့္ အတူရွိေသာ သားသမီးမ်ားသည္လည္း အေမကိုေရမိုးခ်ဳိးေပးကာ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ား ဝတ္ဆင္ေပးျခင္း၊ အၿမဲလိုလို တစ္ႏွစ္တာပတ္လံုး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၌ ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ အေမကို မီးခိုးေငြ႔ကင္းစင္ေသာ ဟိုတယ္ႀကီးမ်ား၊ ေစတီပုထိုးမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးျခင္း စသည္ျဖင့္ အေမေန႔တြင္ အေမကို ႐ိုေသျမတ္ႏိုး ေလးစားၾကည္ညိဳသူမ်ားက လူမ်ဳိးဓေလ့ ယဥ္ေက်းမႈအလိုက္ အေမမ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္...

ရက္ေပါင္း (၃၆၅)ရက္တြင္ အမွတ္တရ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ားမွာ သူ႔ႏိုင္ငံႏွင့္သူ၊ သူ႔လူမ်ဳိးႏွင့္သူ၊ သူ႔ဓေလ့စ႐ိုက္ႏွင့္သူ၊ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္သူ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကသည္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္လည္း လအလိုက္ ပြဲေတာ္မ်ားရွိသလုိ ေန႔အလိုက္ သတ္မွတ္ရက္မ်ား ရွိၾကသည္... ေန႔အလိုက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ရက္မ်ားထဲတြင္ မိခင္မ်ားေန႔ (သို႔) အေမေန႔ကို လူငယ္အခ်ဳိ႕ ေမ့ေကာင္းေမ့ေနၾကသလို သတိရေကာင္း ရႏိုင္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိေပလိမ့္မည္...
 

အသဲကြဲေနသည္

မထင္မွတ္ပဲ ေဖ့ဘြတ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက သူ႔တို႔နွစ္ေယာက္တြဲ ပုံေလးကို ျမင္ေတာ့ မႈန္၀ါး၀ါး အတိတ္ေလးတစ္ခုကို သတိရျပီး ျပဳံးေနမိတယ္...
ေအာ္ သူအိမ္ေထာင္က်သြားျပီေပါ့...

သူနဲ႔ ေတြ႕ဆုံပုံက သိပ္မဆန္းက်ယ္လွပါဘူး ကၽြန္မ ဆယ္တန္းေအာင္ခါစအခ်ိန္... တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ ေမဂ်ာေတြ ေလွ်ာက္ထားတာ မရေသးခင္ က်ဴရွင္တက္ဖူးတ့ဲ ဆရာမ ဆီမွာ အကူစာသင္ေပးစဥ္ကေပါ့... သူနဲ႕ပတ္သက္လို႔လည္း အမွတ္တရေလးေတြသိပ္မရွိခ့ဲသလို စကားေတြလည္း သိပ္မေျပာျဖစ္ခ့ဲပါဘူး... သူဆိုတာက ဆယ္တန္းက်လို႔ အျပင္ေျဖဖို႔ ေန႔ဘက္က်ဴရွင္န႔ဲ  ညစာက်က္၀ိုင္းတက္ေနတ့ဲ ဆရာမ တပည့္တစ္ဦးျဖစ္သူ...
အစမွာ ကၽြန္မထက္အသက္ၾကီးတ့ဲ သူေတြကို စာျပန္သင္ရတာ  ခပ္ရွိန္ရွိန္ရွိျဖစ္ေနခ့ဲေသးတာ တစ္လလာက္ၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလို႔ ျဖစ္ျပီး အဆင္ေျပသြားခ့ဲတယ္... အဲအထဲက  သူငယ္ခ်င္းေတြကို အျမဲ စေနာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္မို႔လည္း ကၽြန္မ သူ႔ကို သတိထားမိခ့ဲတယ္ေပါ့...

တစ္ေန႔ ကၽြန္မ ေက်က္သင္ပုန္းေရွ႕စာထြက္ေရးေနတုန္း ေအာက္ဘက္က ဆရာမ စာျပတာလား အလွျပတာလားတ့ဲ စေနာက္သံၾကားလိုက္မိတယ္...ေက်ာင္းသားေတြက သူတို႔ထက္ငယ္ေပမ့ဲ ကၽြန္မကို ဒါမ်ိဳးစေနာက္ေလ့ မရွိၾကေတာ့.. ၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္မ တစ္ကိုယ္လုံးပူထူျပီး စာဆက္မေရးနုိင္ေတာ့ဘူး... သူတို႔ကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္နွမေတြပဲ ဘာမျဖစ္ဘူး စာဆက္ေရးပါတ့ဲ... ေျပာေျပာဆိုဆိုပဲ သူကၽြန္မ လက္ထဲက ေျမျဖဴကို ယူလို႔ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ကူေရးေပးခ့ဲတယ္ေလ...အဲတုန္းကဆို ကၽြန္မ စိတ္ထဲကေန သူ႔ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ေနခ့ဲတာေပါ့...

မွတ္မိေနေသးတယ္ ကၽြန္မတို႔ ေနတ့ဲ ရပ္ကြက္နားမွာ ဘုရားပြဲျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး သြားလည္ၾကေသးတာ... သူကၽြန္မကို ရဟတ္စီးရေအာင္လို႔ ေခၚေတာ့ ကၽြန္မေၾကာက္ေနခ့ဲတာ... တျခားသူေတြ မပါဘဲ နွစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မသင့္ပါဘူးေလ... ကၽြန္မျငင္းေတာ့ သူမ်က္နွာညိႈးသြားတာ ၾကည့္ျပီး စိတ္ေတာ့ မေကာင္းခ့ဲဘူး....အဲဒီညက အာတာပူစီစားတယ္၊ သိပ္ကပ္ေစးနဲတ့ဲ သူက ကၽြန္မတို႔ကို မုန္႔ေတြ ၀ယ္ေကၽြးရင္းေလွ်ာက္လည္ၾကခ်ိန္ေတာ့ တျခားသူေတြကိုဖုံးဖိထားရေအာင္ သူ႕ရဲ႕အမူအယာက ဟန္ေဆာင္မေကာင္းခ့ဲပါဘူး...

တစ္ညမွာ အိမ္ေရွ႕မွာ ဂစ္တာ တီးျပီးသီခ်င္းဆိုသံ ၾကားမိတယ္ ... ဆိုတ့ဲ သီခ်င္းက " ေငြေသာ္တာေရာင္ျခည္ ထိန္လင္းေတာ့သည္..."  ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ သူေမးတယ္ ညက သီခ်င္းဆိုတာ ေကာင္းလားတ့ဲ... ဒါဆို ညက သီခ်င္းလာဆိုေတာ့ သူေပါ့... သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲ အတူေနတ့ဲ အေဆာင္မွာ ဆရာမဆိုလို႔ ကၽြန္မသာ ရွိတာ သိထားေတာ့ သူတို႔ စတာေနာက္တာခံလိုက္ရပါတယ္... သို႔ေပမ့ဲ ကၽြန္မရဲ႕ မသိစိတ္က ေပ်ာ္ေနမိသလိုလို...

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔အမူအယာေတြစေျပာင္းလာတာ သတိထားမိခ့ဲတယ္... အရင္လိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေ တြကို စေနာက္တာမရွိေတာ့တ့ဲအျပင္... ကၽြန္မကို ေတြ႕ရင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး စကားလည္သိပ္ေျပာေတာ့ဘူး... သူ႔မ်က္လုံးထဲက တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္မ တတ္သေလာက္ ဘာသာျပန္ခ့ဲေသးတယ္... ဒါေပမ့ဲ နွစ္ေယာက္တည္းေတြ႕ျဖစ္ရင္ေတာ့ "ဆရာမေလး ခ်စ္စရာေလး" လို႔ စေနာက္ပါေသးတယ္ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္မွ မသက္ေရာက္ေစတ့ဲ အဲဒီစကားေလးကိုပဲ ကၽြန္မက ၾကည္ႏူးမိေနေသးသတ့ဲ...

၃လေလာက္အၾကာမွ ကၽြန္မေက်ာင္းတက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာေစတ့ဲ ေက်ာင္းက စာေရာက္လာပါေတာ့တယ္... တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ တက္ၾကြခ့ဲဖူးတ့ဲ ကၽြန္မ ခုုက်ေတာ့ ၀မ္းနည္းေနမိေသးတယ္... ဒါဆို ေက်ာင္းတက္ဖို႔အတြက္ အိမ္ျပန္ျပီး ျပင္ဆင္ရဦးမွာေပါ့.. မျပန္ခင္တစ္ေန႔မွာ နႈတ္ဆက္ပြဲနဲ႕ အတူ လက္ေဆာင္ေတြေပးၾကတယ္... သူဘာမ်ား ေပးမလဲလို႔ ကၽြန္မ တိတ္တိတ္ေလး သိခ်င္ေနခ့ဲတာ... သူေပးခ့ဲပါတယ္ ဒါေပမ့ဲ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ရယ္ပါ...

သူေပးဖတ္ေစခ့ဲတ့ဲ စာအုပ္ေလးက...

အသဲကြဲေနသည္

ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ) တ့ဲ

ဘာေၾကာင့္လဲ မသိခ့ဲဘူး...

သိဖို႔လည္း မၾကိဳးစားခ့ဲဘူး...

ဘယ္ေတာ့မွ မေမးျဖစ္ေတာ့မ့ဲ အေျခအေန...

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မ အသဲကြဲ ဇာတ္လမ္းေတြန႔ဲ သိပ္ရင္းနွီးလာခ့ဲတယ္...

သူ အသဲကြဲနည္း သင္ေပးခဲ့သလား...

တာရာမင္းေဝ စာအုပ္မ်ား

  
တာရာမင္းေဝ - သိုးေဆာင္းဂစ္တာတစ္လက္ရဲ႕ မွတ္တမ္း
တာရာမင္းေဝ - ေကာင္းကင္အေၾကြ ေကာက္တဲ့လက္
တာရာမင္းေဝ - ယႏၱရားအေရခြံနဲ႔လူ
တာရာမင္းေဝ - စံပယ္အေတြး (ဝတၳဳတို)
တာရာမင္းေဝ - ေစာင္းၾကိဳးျပတ္ရြာ မြန္းတည့္အလြန္ ၄ နာရီ
တာရာမင္းေဝ - ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အဝါေရာင္ ဗီးနပ္စ္
တာရာမင္းေဝ - ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဆာင္းရာသီဒႆန
တာရာမင္းေဝ - မ်ဥ္းေျဖာင့္၏ ဧရိယာ
တာရာမင္းေဝ - တစ္ကိုယ္ေတာ္ေရးတဲ့ ကၾကီးကေခြး
တာရာမင္းေဝ - ေစာင္းၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ လျခမ္း
တာရာမင္းေဝ - ၾကယ္သီခ်င္းနဲ႔ လမင္းသံစဥ္
တာရာမင္းေဝ - ေနရဲ့ အက်ၤ ီ
တာရာမင္းေဝ - ဝတ္မႈန္တစ္စက္ရဲ့ အထၳဳပၸတိ
တာရာမင္းေဝ - နတ္ပ်ိဳမအတြက္ပန္း
တာရာမင္းေဝ - ပန္းေခတ္ကလမင္း
တာရာမင္းေဝ - စုန္းကိုက္ခံရတဲ့ပန္းသီး
တာရာမင္းေဝ - ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ေနမင္း
တာရာမင္းေဝ - ပန္းလက္ဖဝါးမွာပါးအပ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ေကာင္ကေလး
တာရာမင္းေဝ - ေရႊေတာင္ပံမွာ ဒဏ္ရာေတြ ျပန္ေကာင္းလာမယ့္တစ္ေန႔
တာရာမင္းေဝ - ဝကၤပါကိုဖြင့္တဲ့ေသာ့
တာရာမင္းေဝ - ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဧဒင္ကေျခသည္
တာရာမင္းေဝ - အေရွျမိဳ႕ ရုိးကမုိးေရစက္မ်ား
တာရာမင္းေဝ - ေရြွဖိနပ္မွာအစိမ္းေရာင္ၾကက္ေျခခတ္နဲ႔ေကာင္မေလး
တာရာမင္းေဝ - ျပဳိင္ျမင္းတုိ႔ရဲ႕႔ခြာသံ
တာရာမင္းေဝ - ကုိယ့္လက္နဲ႔ဖမ္းမိတဲ့နဂါးေငြ႔တန္း
တာရာမင္းေဝ - ေမွာ္ဆရာရဲ႕ ေက်ာင္းစာအုပ္
တာရာမင္းေဝ - ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေလာကဓံ
တာရာမင္းေဝ - သင္ႏွင့္နံနက္ခင္းကုိသာ၀င္ ခြင့္ျပဳမည္
တာရာမင္းေဝ - ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေၾကးသြန္းယဥ္ေက်းမွဳ
တာရာမင္းေဝ - ကုိးမရွိတဲ့န၀င္း
တာရာမင္းေဝ - လေရာင္ကုိပန္၍ ညယံ၌လည္း ေမြးေမြးျမျမျဖဴစင္ႏုိင္ေစ
တာရာမင္းေဝ - ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ပုရပိုက္
တာရာမင္းေဝ - ကၽြန္ေတာ္ႏွွင့္ ကံၾကမၼာလက္နက္မ်ား
တာရာမင္းေဝ - မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ့ဗံုသံ ႏွင့္ တျခားကဗ်ာတိုမ်ား
တာရာမင္းေဝ - အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ၾကယ္
တာရာမင္းေဝ - လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္းရာဇ၀င္
တာရာမင္းေဝ - ဓါးမွတ္စု(ဝတၳဳတုိ)
တာရာမင္းေဝ - ကြၽန္ေတာ္နွင့္ နတ္ဘုရားရုပ္တုု(ဝတၳဳတုိ)
တာရာမင္းေဝ - လူနံပါတ္-၁၃ (ဝတၳဳတို)
တာရာမင္းေဝ - သူသည္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ (ကဗ်ာမ်ား)
တာရာမင္းေဝ - ကြ်န္ေတာ္တူးေဖာ္ခဲ့သည့္ေျမစိုင္ေျမခဲမ်ားအေၾကာင္း
တာရာမင္းေဝ၊ ေဝမွဴးသြင္ - မိုးရာသီပတ္ပ်ိဳး
တာရာမင္းေဝ - ကတ္သီးကတ္သတ္ အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ား
တာရာမင္းေဝအမွတ္တရစာစုမ်ာ  
တာရာမင္းေဝ - ရွဴး
တာရာမင္းေဝ - သူအုိးပုတ္ေလး ကြ်န္ေတာ္ျပန္မေပးပါ
တာရာမင္းေဝ - ပင္လယ္အတုထဲကကြ်န္း